|
|
 |
|
CAHİT SITKI TARANCI
4 Ekim 1910’da Diyarbakır’ın Camiikebir Mahallesi’nde doğdu. Galatasaray Lisesi’nden mezun oldu. Mülkiye Mektebi'ne (Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi) devam etti, bir süre de Ankara Yüksek Ticaret Okulu'nda öğrenim gördü. Sümerbank'ta memur olarak çalıştı. 1939'da Paris'e gitti. Paris Radyosu'nda Türkçe yayınlar spikerliği yaptı. 2. DünyaSavaşı'nın başlamasıyla yurda döndü. Askerliğini yaptı, bir süre İstanbul'da babasına ait işyerinde çalıştı. Ankara'da Anadolu Ajansı'nda çevirmenlik yaptı. Toprak Mahsulleri Ofisi ve Çalışma Bakanlığı'nda da bir süre görev yaptı. Geçirdiği kısmi felç sonucu konuşma yeteneğini yitirdi. Tedavi için götürüldüğü Viyana'da 12 Ekim 1956’da 46 yaşındayken yaşamını yitirdi. İlk şiirleri Muhit, Servet-i Fünun ve Uyanış dergilerinde yayınlandı. İlk şiirlerinde hece ölçüsünün alışılmış kalıplarının dışına çıkan biçemiyle dikkat çekti. 1946'da Cumhuriyet Halk Partisi'nin şiir yarışmasında "35 Yaş" şiiriyle birincilik kazanınca birden ünlendi. İlk şiir kitabı "Ömrümde Sükût" 1933'te yayınlandı. Döneminin en çok okunan şairlerinden. Bir yandan Garip akımından etkilenerek serbest şiiri denedi, diğer yandan Baudelaire, Verlaine gibi Fransız şairlerinin etkisinde kaldı. Ama hiçbir akıma bağlanamayan, uyum ve biçimi gözeten, duygulu, içten, kendine özgü bir şiir geliştirdi. Hem yaşam sevincini hem karamsarlığı yansıttığışiirlerinde "yalnızlık" ve "ölüm" temaları ağır basar. Ziya Osman Saba ile çocukluk arkadaşıdır. İki şair arasında edebiyatımızı etkileyen yazışmalar Tarancı'nın ölümüne dek sürdü.
ESERLERİ
ŞİİR:
Ömrümde Sükût (1933, 1968)
Otuz Beş Yaş (1946, 1982)
Düşten Güzel (1952, 1969)
Sonrası (Ölümünden sonra 1957, 1962)
MEKTUP:
Ziya’ya Mektuplar (Ölümünden sonra 1957. Ziya Osman Saba'ya mektupları)
ÖYKÜ:
Cahit Sıtkı'nın Hikayeciliği ve Hikayeleri (Ölümünden sonra Selahattin Ömerli derledi, 1976)
Bütün Şiirleri (Asım Bezirci derledi, 1983) |
|
 |
|
|
|
Hoş Geldiniz!
1993'te Artvinde doğdu. 1994'te Konya Yunak'a, ardından 1998'de de Kocaeli'ye geldi. İlkokula İzmit'te Seka İlköğretim Okulu'nda başlayan Kâmil TÜYSÜZ, buradan sonra hayatına yön verecek okul değiştirmelerine başladı.
Kendisinin; '' Hayallerimi yıkıp ideallerime çevirdiğim yıllar...'' olarak taımladığı bu İzmit yılları, onun hayatını derinden etkilemiş ve hayatına iz bırakmıştır. Zira 17 Ağustos 1999 depremini de burada yaşamış, binlerce insanın sefaletini, acılarını kendi yüreğinde de hissederek bunları kaleme almaya başlamıştır. Gözünün önünde Gölcük'ün denize kayışını da işlediği roman yazmaktadır.
Seka İlköğretim Okulu'ndan sonra, 23 Nisan İlköğretim Okulu'na yazılmış, ikinci ve üçüncü sınıfını burada tamamlamıştır. Yine bu okulda da kendi tabiri ile yabancı dile ilginin ve yalnız yaşamanın temellerini atmıştır. Çünkü sınıfında 11 kişi vardır. Diğer çiftlerin hepsi birbiri ile arkadaşlık kurmuş; fakat Kâmil TÜYSÜZ bundan uzak durup, kendisini geliştirmeyi hedeflemeye başlamıştır.
Buradan aynı isimde başka bir okula gitmiş, orada da dördüncü sınıfı okumuştur. Burada yüksek zümre insanlarını görmüş ve lüks hayatın zorluğuna alışkanlık temelini atmıştır.
Beşinci, altıncı ve yedinci sınıfını bir başka ilçede, -Derince'de- Sırrıpaşa İlköğretim Okulu'nda okuyan Kâmil TÜYSÜZ, burada artık yazarlığını başlatacak olayları yaşamıştır. Bu haberin verildiği, buradaki son senesinde derslere ağırlık verememesi nedeniyle ilkokul hayatı boyunca yalnızca yedinci sınıfın ilk döneminde Teşekkür Belgesi almış, diğer okullarında hep başarılı ve örnek bir öğrenci olmuştur.
Sekizinci sınıfı İstanbul'da, Ülker ve Şehit Öğretmenler İlköğretim okullarının ikisinde bitiren Kâmil TÜYSÜZ, artık hayatını burada geçmiş senelerde başlatmış olduğu kariyeri için söndürmüş ve geri dönülmez bir seçim yapmıştır. |
|
|
 |
|
| |
|
|
